Οι ερευνητές βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στο πρώτο σχέδιο μίας πλήρους αλληλουχίας του γονιδιώματος μίας γυναίκας Νεάντερνταλ, που έζησε πριν από 30.000 χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως ίσως μία μέρα να είναι δυνατή η δημιουργία ενός ζωντανού ανθρώπου από αυτή την αλληλουχία του DNA.
Το εγχείρημα για τη χαρτογράφηση του γονιδιώματος ξεκίνησε το 2005 και πραγματοποιείται σε συνεργασία με επιστήμονες από το γερμανικό Ινστιτούτο Max Planck της Λειψίας και την εταιρεία 454 Life Sciences, που εδρεύει στο Μπράνφορντ του Κονέκτικατ. Εάν δεν υπήρχαν οι σύγχρονοι δυνατοί υπολογιστές, που επιτρέπουν στους επιστήμονες να μειώσουν δραστικά τον χρόνο και το κόστος, το έργο δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμα κάποια προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, όπως η μόλυνση, η εξασθένιση και οι χημικές αλλαγές στο βιολογικό υλικό λόγω του χρόνου.
Όταν ένας οργανισμός πεθαίνει, τα ένζυμα σπάνε το DNA σε μικρά κομμάτια μόλις λίγων εκατοντάδων ζευγών βάσης. Και το DNA, όμως, αλλάζει χημικά με τον χρόνο και μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη ερμηνεία της αλληλουχίας. Και όχι μόνο αυτό αλλά πάνω από το 90% του DNA των δειγμάτων προήλθε από βακτήρια ή άλλους επιμολυντές και όχι από τα οστά.
Η δημιουργία τμημάτων του σώματος, οργάνων, ακόμα και ενός ολοκληρωμένου ζωντανού οργανισμού, μόλις ολοκληρωθεί η αλληλουχία του γονιδιώματος, θα είναι δύσκολη υπόθεση αλλά θεωρητικά είναι δυνατή. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει πιθανόν εκατομμύρια αλλαγές στο DNA, μέσα σε ένα ανθρώπινο βλαστοκύτταρο, ώστε να ταιριάζει με τη γενετική αλληλουχία του Νεάντερνταλ. Εντούτοις, υπάρχουν κάποια προβλήματα γιατί, ακόμα και αν τα γονίδια του Νεάντερνταλ αναδημιουργηθούν, δεν γνωρίζουμε πως εκφράζονταν. Εάν υποθέσουμε ότι δημιουργούνται, το βλαστοκύτταρο μαζί με το DNA του Νεάντερνταλ θα διαχωριστούν για να παραχθεί μία αποικία κυττάρων, που στη συνέχεια θα καθοδηγηθεί για να μεταμορφωθεί σε οποιοδήποτε είδος κυττάρου του σώματος, θεωρητικά και ολόκληρου του οργανισμού.
Ενδεχομένως να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τα ηθικά ζητήματα που θα προκύψουν. Ο Stephan Schuster, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, εξήγησε πως το πρώτο σχέδιο του γονιδιώματος ίσως να έχει πολλά λάθη, εξαιτίας της ηλικίας του δείγματος και της μόλυνσης, ενώ υπολογίζει πως θα πρέπει να υπάρξει αλληλουχία του DNA σε πέντε διαφορετικά δείγματα των οστών, και συνολικά θα πρέπει να υπάρξει 30 φορές αλληλουχία στο γονιδίωμα ώστε να μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακρίβειά του.
Η χαρτογράφηση του γονιδιώματος θα επιτρέψει στους επιστήμονες να απαντήσουν ερωτήματα για τη σχέση των Νεάντερνταλ με τον σύγχρονο άνθρωπο, όπως για παράδειγμα εάν προήλθαμε από ενδογαμική αναπαραγωγή και εάν είμαστε δύο διαφορετικά είδη. Τέλος, η χαρτογράφηση θα φανεί χρήσιμη και στην ιατρική έρευνα.