Ο Υπουργός τσακωνόταν στις Βρυξέλλες για τη χώρα του, την ώρα που η χώρα μαχόταν εναντίον του εαυτού της. Στην ΕΕ ο Υπ. Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου προσπαθούσε να πείσει τους ομολόγους του ότι η Ελλάδα προχωρεί καλά όσον αφορά τα μέτρα λιτότητας. Στην Αθήνα οι δημόσιοι υπάλληλοι διαδήλωναν για το αντίθετο παραδίδοντας την απεργιακή σκυτάλη στους επόμενους.
Πρώτα ήταν οι τελωνιακοί, μετά οι οικονομικοί ελεγκτές του Υπουργείου, στη συνέχεια οι εφοριακοί και στο τέλος οι οδηγοί ταξί. Όλοι αυτοί προειδοποιούν την κυβέρνησή τους: περικοπές μπορείτε να κάνετε, αλλά όχι σε μας!
Τι προοπτική έχουν οι ελληνικές υποσχέσεις ότι οι περικοπές και οι οικονομίες θα συνεχιστούν; Πότε μπορεί να περιμένει η Ευρωζώνη καλύτερες ειδήσεις από την Αθήνα;
Στο κέντρο της Αθήνας ο κόσμος κάθεται έξω στις καφετέριες, με 18 βαθμούς.Δεν υπάρχει εικόνα κρίσης, παρ ότι όλοι μιλούν για την κρίση. Και όσοι κάθονται στις καρέκλες συμφωνούν κατά κάποιον τρόπο ότι η ζωή με δανεικά πρέπει να τελειώσει, ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, ότι ο φαύλος κύκλος του χρέους πρέπει να σπάσει. Το πρόβλημα είναι πώς;
Η σημερινή Ελλάδα είναι ένας λαβύρινθος από αυξανόμενες απαιτήσεις προς το κράτος, πολυεπίπεδη εξυπηρέτηση πιστών ψηφοφόρων των κομμάτων, γενναιόδωρες συνταξιοδοτικές εγγυήσεις και επιδόματα, υπερβολικά δάνεια και ακάλυπτες επιταγές για το μέλλον. Αλλά με κανέναν τρόπο δεν είναι όλα καλοπέραση: Η Ελλάδα είναι συγχρόνως και μια χώρα της αυξανόμενης φτώχειας, της αποβιομηχάνισης και της οικονομικής κρίσης.
Για να βγει απ’ αυτόν το λαβύρινθο, δεν αρκεί η επιβολή κάθε 4 με 5 εβδομάδες ακόμα σκληρότερων μέτρων από τους Υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ ούτε ο εξαναγκασμός εφαρμογής τους σε μικρότερα διαστήματα, αλλά ούτε και η άσκηση μεγαλύτερων πιέσεων.
Χρειάζεται και μια επανάσταση, που απαιτεί περισσότερο από 5 εβδομάδες για να εφαρμοστεί. Οι απαιτήσεις και τα χρέη, η κομματική εξυπηρέτηση και η φτώχεια ανήκουν σε μια νοοτροπία, την οποία η Ελλάδα υιοθέτησε κατά τη δεκαετία του ΄80. Λαϊκιστές πολιτικοί της χώρας που μόλις είχε μπει στην ΕΟΚ συνέδεσαν έκτοτε το πολιτικό άνοιγμα της χώρας με την υπόσχεση ότι θα ληφθεί μέριμνα για όλους, δηλαδή με την βεβαιότητα ότι στο εξής θα υπάρχει πολύπλευρη χρηματική ενίσχυση από τις Βρυξέλλες.
Η χώρα δεν ίδρυσε νέες βιομηχανίες και δεν προετοιμάστηκε κατάλληλα για τη νέα εποχή. Αντίθετα, έγινε πιο ακριβή, πιο αργή και έχασε τη βιομηχανία της. Στην Αθήνα αλλά και στις Βρυξέλλες έκαναν τα στραβά μάτια επί δεκαετίες για όλα αυτά. Ευρωπαϊκές, κυρίως γερμανικές, εταιρίες εκμεταλλεύτηκαν την ελληνική αγορά ως χώρο επέκτασης, ενώ οι ντόπιοι παραγωγοί πέθαιναν. Τη διαφορά την πλήρωnε το ελληνικό κράτος. Πρώτα με χρήματα της ΕΟΚ, στη συνέχεια της ΕΕ και στο τέλος με όλο και περισσότερα χρέη.
Τώρα πρέπει να τελειώνουν αυτά. Έτσι θέλουν οι Υπουργοί της ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση.
Ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου δηλώνει στην Zeit: «Θέλουμε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος. Στο εξής να ισχύουν ίσα δικαιώματα για όλους και σαφείς ευθύνες». Αυτό θα απαιτήσει σκληρή δουλειά, αλλά πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν ανέλαβε ένα τόσο μεγάλο πακέτο μέτρων για εξορθολογισμό του κράτους.
Σε 3 χρόνια το δημοσιονομικό έλλειμμα πρέπει να μειωθεί από ποσοστό άνω του 12% σε 3%, στο Δημόσιο πρέπει να περισταλούν δραστικά οι δαπάνες και ταυτόχρονα να διογκωθούν τα έσοδα μέσω φορολογικών αυξήσεων. Ο κατάλογος του τρόμου είναι μακρύς.
Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων υποστηρίζει τον δημοφιλή Παπανδρέου. Αυτή την υποστήριξη θα τη χρειαστεί, για να επιβάλει το πρόγραμμά του παρά τις απεργίες και τις διαδηλώσεις.
Για την ΕΕ τίθεται το ζήτημα πώς θα αντιμετωπίσει καλύτερα τον Παπανδρέου. Να τον εμπιστευθεί και να τον αφήσει να δράσει; Ή μήπως καλύτερα να αυξάνει τις πιέσεις από εβδομάδα σε εβδομάδα; Αν τον αφήσει να δράσει, υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγουν σιγά-σιγά οι Έλληνες από την επιτήρηση της ΕΕ και να ξαναγυρίσουν στα παλιά. Αλλά και το ρίσκο συνεχώς αυξανόμενης πίεσης θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
Ο Παπανδρέου ίσως να συνθλιβεί μεταξύ των αντιδράσεων στη χώρα του και των πιέσεων των Βρυξελλών, να χαθεί η δημοτικότητά του και μαζί και η πολιτική του δύναμη για ριζικές μεταρρυθμίσεις. Γι’ αυτό το πιο έξυπνο φαίνεται πως είναι να αφήσουμε τώρα τους Έλληνες για λίγο να κάνουν ό,τι θέλουν με την τέχνη της αυτοΐασης. Μόνο που θα πρέπει να μην τους αφήσουμε από τα μάτια μας. Αν τα πακέτα μέτρων του Παπανδρέου δεν αποδώσουν, η ΕΕ θα έχει σύντομα και πάλι το λόγο.
tvxs.gr
Αναρτήσεις
